مقایسه میانگین سطح آنتی‌بادی ضد کاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ و عدم پاسخ به استرپتوکیناز در مردان مبتلا به سکته حاد قلبی

¯چکیده زمینه : با توجه به تفاوت پاسخ افراد مبتلا به سکته حاد قلبی به درمان با استرپتوکیناز، برخی عوامل از جمله بعضی آنتی‌‌بادی‌ها یا مواد دیگر بر روی پاسخ به استرپتوکیناز مؤثر باشند. هدف : مطالعه به منظور مقایسه میانگین سطح آنتی‌بادی‌های ضدکاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ به استرپتوکیناز در مبتلایان به سکته قلبی انجام شد. مواد و روش‌ها : این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1381 بر روی دو گروه از بیماران مبتلا به سکته قلبی که استرپتوکیناز دریافت کرده‌ بودند، انجام شد. گروه اول به استرپتوکیناز پاسخ داده و گروه دوم به آن پاسخ نداده بودند. چگونگی پاسخ به استرپتوکیناز با توجه به الکتروکاردیوگرام بدو ورود، دقایق90 و180 بعد از تجویز استرپتوکیناز سنجیده شد. کاهش بیش از نصف ST-elevation به عنوان پاسخ به درمان در نظر گرفته شد. سپس سطح آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین (IgM و IgG) و ضد فسفولیپید (IgM و IgG) در این گروه به روش الیزا اندازهگیری شد. رابطه میانگین سطح این آنتی‌بادی‌ها و پاسخ به استرپتوکیناز با آزمون آماری منویتنی بررسی شد. یافته‌ها : میانگین سطح IgG آنتی‌کاردیولیپین در گروهی که به استرپتوکیناز پاسخ داده بودند در مقایسه با گروهی که به آن پاسخ نداده بودند به صورت معنی‌داری کمتر بود(009/0=p). از نظر میانگین سطح IgM آنتی‌کاردیولیپین، IgG فسفولیپید و IgM آنتی‌فسفولیپید بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری : با توجه به یافته‌ها می‌توان گفت آنتی‌بادی ضد کاردیولیپین(IgG) بر روی پاسخ به استرپتوکیناز اثر دارد و این آنتی‌بادی اثر فیبرینولیتیک را مهار و موجب خنثی شدن دوز معمولی استرپتوکیناز می‌شود و بهتر است جهت تعیین دوز دارویی در بیماران این آنتی‌بادی ها اندازهگیری شوند.